Αν δεν είχε αγώνες και υποχρεώσεις με τον Ολυμπιακό, είμαστε σίγουροι ότι κάθε Κυριακή θα ήταν στην εκκλησία. Άνθρωπος του Θεού ο Μπαρτζώκας, τον επικαλείται συχνά πυκνά!
“3,2, σταματάει και σουτάρει για τρεις…Και τέλος, ο ΠΑΟΚ πέρασε! 55-58, με αυτή την απίθανη βόμβα του Στογιάκοβιτς!” Ίσως το πιο ιστορικό και αναγνωρίσιμο τρίποντο στην ιστορία του Ελληνικού μπάσκετ.
Είναι πάντα εκεί. Είτε παίζουν ντέρμπι στη μεγάλη κατηγορία, είτε ασήμαντο παιχνίδι στην Α2 και τη Β’ Εθνική, το Ιβανώφειο είναι κατάμεστο. Οι φίλαθλοι του Ηρακλή αποδεικνύουν περίτρανα πως είναι μοναδικοί και δείχνουν σε όλους τι πάει να πει ανιδιοτελής αγάπη για την ομάδα.
Όχι αν δε μας πιστεύετε ή δε καταλαβαίνετε τι είναι αυτό, γκουγκλάρετε “Μάικλ Τζόρνταν ΠΑΟΚ”. Δε πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, ο μεγαλύτερος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών ήρθε στη Θεσσαλονίκη……το 1983 με το Νορθ Καρολάινα! Γιατί αυτός, που όντως λεγόταν Μάικλ Τζόρνταν (είχε και το Χακίμ του Ολάζουον στο ενδιάμεσο!) μάλλον ήταν ηθοποιός κι όχι μπασκετμπολίστας!
Κάθε γειτονιά της Αθήνας είχε τότε τους μπασκετικούς της ήρωες. Το Περιστέρι έγραψε τη δική του ιστορία στα 90’s με μια πολύ σκληροτράχηλη ομάδα που έκανε πολλές φορές τη ζωή των μεγάλων δύσκολη. Κορωνιός, Κασουρίδης, Μυλώνας, Τσερτς και οι υπόλοιποι πρίγκηπες της δυτικής όχθης άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους.
Δεν έμενε ποτέ στην ίδια ομάδα για δεύτερη χρονιά. Ίσως γι’ αυτό να είναι και τόσο αγαπητός από όλους. Ο “οικουμενικός” Τρούθ (κατά κόσμον Ουόλτερ Μπέρι), μνημονεύεται από τους μπασκετικούς φιλάθλους της χώρας ως ο καλύτερος Αμερικανός που πέρασε πότε από την Α1. Κατέκτησε ομαδικούς και ατομικούς τίτλους και φυσικά έγινε σύνθημα (και μάλιστα ένα από τα πιο καλτ που ακούστηκε ποτέ) στα χείλη χιλιάδων φιλάθλων της χώρας.