O Mεγαλέξανδρος του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ο θρυλικός Γιώργος Κούδας γαλούχησε γενιές και γενιές, αγωνίστηκε με τη φανέλα του τεράστιου ΠΑΟΚ της εποχής σε τρείς διαφορετικές δεκαετίες (1963-1984), έγινε τραγούδι και ο μόνος τρόπος για να τον σταματήσει κάποιος ήταν αυτός της ιστορικής αυτής φωτογραφίας.
Ένας γαλαξίας αστέρων ήταν ο Ολυμπιακός της δεκαετίας του 2000. Τζιοβάνι, Ριβάλντο, Καρεμπέ, Καστίγιο και φυσικά ο αρχηγός Τζόρτζεβιτς, συνέθεσαν μια ανίκητη ομάδα και τον μόνιμο πρωταθλητή Ελλάδος τα χρόνια εκείνα.
Ο άνθρωπος που μπορούσε να τριπλάρει και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο, ο “Έλληνας Μαραντόνα” και μάλλον ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε αυτός ο τόπος, ήταν ένα πραγματικό χάρμα οφθαλμών για όλους τους φιλάθλους, ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής αγωνίστηκε για 15 χρόνια στον Ηρακλή (1975-90), μπορεί να κατέκτησε μόνο ένα κύπελλο Ελλάδος και να μην αγωνίστηκε ποτέ στην Εθνική Ελλάδος, αλλά οι στιγμές μαγείας που μας χάρισε με τη μπάλα στα πόδια του, θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας.
Το μεγαλύτερο έπος στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο, με την αρμάδα του Φέρεντς Πούσκας να φτάνει στον μεγάλο τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών απέναντι στον τεράστιο Άγιαξ του Κρόιφ.
Απο τις πιο καλτ μορφές του Ελληνικού ποδοσφαίρου, η απίστευτη αυτή τυπάρα, ο Νίκος Βαμβακούλας, τώρα και σε μπλουζάκι. Και φυσικά με τι άλλο? Με την τρομερή του ατάκα που άφησε εποχή!