Δεν προφέραμε ποτέ σωστά το όνομα του. Τον μάθαμε Ίνγκραμ και τον λέμε έτσι μέχρι σήμερα. Μόνο εμείς εδώ στην Ελλάδα. Εδώ στην Ελλάδα όμως ήταν που έκανε πράματα και θάματα. Το αντίπαλο δέος του Γκάλη μεγαλούργησε για 5 χρόνια (1987-92) με τη φανέλα του Ηρακλή, φόρτωσε με χιλιάδες πόντους τα αντίπαλα καλάθια και μνημονεύεται μέχρι σήμερα ως ο κορυφαίος ίσως καλαθοσφαιριστής που φόρεσε μέχρι σήμερα τη φανέλα του Γηραιού.

Ο άνθρωπος που μπορούσε να τριπλάρει και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο, ο “Έλληνας Μαραντόνα” και μάλλον ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε αυτός ο τόπος, ήταν ένα πραγματικό χάρμα οφθαλμών για όλους τους φιλάθλους, ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής αγωνίστηκε για 15 χρόνια στον Ηρακλή (1975-90), μπορεί να κατέκτησε μόνο ένα κύπελλο Ελλάδος και να μην αγωνίστηκε ποτέ στην Εθνική Ελλάδος, αλλά οι στιγμές μαγείας που μας χάρισε με τη μπάλα στα πόδια του, θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας.